Toen Nomi 3 jaar was, ging ze voor het eerst naar de kleutergym. Dat heeft ze ongeveer een jaar gedaan en daarna is ze op ballet gedaan. Ook dat deed ze ongeveer een jaartje, en toen vond ze het niet meer leuk. Ze is toen weer op turnen gegaan en twee jaar geleden werd ze gevraagd om mee te trainen met het jong talent groepje. Een paar maanden geleden was ze oud genoeg om bij de selectie te komen turnen en daar horen natuurlijk ook wedstrijden bij. Afgelopen zaterdag had ze haar eerste wedstrijd en wat vond ze dat spannend!

Turnen bij de selectie

Nomi vindt turnen ontzettend leuk, maar veel dingen vind ze ook best eng. Ze heeft een beetje last van hoogtevrees en daardoor durfde ze heel lang niet van de lage naar de hoge legger van de brug te springen. Ook veel dingen op de balk vond ze eng, want ze was bang om eraf te vallen. Maar toen de wedstrijd dichterbij kwam, moest ze die dingen toch echt zelf gaan doen.

Oefenen voor de wedstrijd

Nomi heeft een heel leuk turngroepje. Ze kletsen veel met elkaar, maar ze helpen elkaar ook. Nomi krijgt regelmatig tips van de meiden die al wat langer turnen en ook op haar telefoon zie ik regelmatig filmpjes van turnoefeningen voorbij komen, die een van de meiden haar heeft gestuurd. Vooral toen de wedstrijd wat dichterbij kwam, was Nomi steeds meer bezig met turnen. Ze turnt iedere vrijdag 3 uur, een keer per maand gaan ze op zaterdag naar een andere turnhal om te oefenen en thuis oefent ze ook vaak op haar turnmat en balk.

Té spannend?

Vlak voor de wedstrijd kreeg Nomi er steeds minder zin in. Het aanspringen was eng, de koprol en handstand op de balk waren eng, er was nog iets met een halve draai wat niet lukte… Eigenlijk had Nomi nog een paar weekjes langer de tijd nodig om te oefeningen goed onder de knie te krijgen. Maar ja, de wedstrijd ging natuurlijk niet op haar wachten. Ze heeft ook de pech dat ze net in een hogere leeftijdsklasse valt, waardoor ze moeilijkere dingen moet doen. Heel even wilde ze zelfs helemaal niet meedoen, maar na de laatste training had ze er toch wel weer een klein beetje vertrouwen in.

De wedstrijd

Zaterdagochtend was het zo ver. We reden naar de sporthal en Nomi was een stuk minder zenuwachtig dan ik had verwacht. Ze begon met de balk, wat ze het spannendste onderdeel vond. De dag ervoor had ze met haar trainers afgesproken dat ze een zweefstand zou doen in plaats van de koprol, dus dat nam al een deel van de spanning weg. Nomi vergat een of twee dingetjes te doen (waarschijnlijk door de spanning), maar verder deed ze het hartstikke knap.

Daarna was het tijd voor haar favoriete onderdeel; de vloer. Nomi baalde zelf een beetje van haar achteruitkoprol, want die ging niet helemaal lekker. Daarna was het tijd voor haar sprong en als laatste was de brug aan de beurt. Tijdens de inturntijd durfde ze niet van de lage naar de hoge legger te springen, want tijdens de wedstrijd bleek de afstand net iets groter te zijn dan tijdens de training. Ze sprak met haar trainer af dat ze heel dichtbij zou gaan staan voor het geval ze zou vallen, en toen durfde ze toch.

Trots

Daarna kwam ze met een grote glimlach naar ons toe, ze was heel blij dat ze mee had gedaan en wij waren natuurlijk helemaal trots. Nomi’s team werd derde en Nomi vertelde meteen dat ze haar medaille op school wilde laten zien.

Nomi heeft zich voorgenomen om bij de volgende wedstrijd wél een koprol op de balk te doen, dus daar kan ze de komende tijd lekker mee oefenen. En dan zien we wel of het lukt, want het belangrijkste is natuurlijk dat ze er plezier in heeft.